Marleen Onclin, psychosociaal therapeut

In mijn leven (geb. 1949) heb ik mij beroepsmatig altijd gericht op de begeleiding van mensen die met psychosociale problemen te maken hebben. In de beginjaren als maatschappelijk werker en vervolgens als co-therapeut in de psychotherapeutische praktijk van mijn echtgenoot.

Persoonlijk

Het voert te ver om in dit kader mijn hele levensloop te schetsen, al is deze zeer boeiend! Zo woonde ik van 1978 tot 2002 met mijn man in Frankrijk (Ardèche), een heel bijzondere en prachtige periode in mijn leven!
Eind jaren ’90 kwam er een grote kentering in ons bestaan: mijn man kreeg te kampen met de ziekte van alzheimer. Vanwege het ontbreken van goede zorg ter plaatse kwamen wij in 2002 terug naar Nederland, waar hij werd opgenomen in een verpleeghuis. In 2003 is hij daar overleden.

​

Het waren zeer moeilijke jaren, waarin ik aan den lijve heb ervaren wat het ís als je te maken krijgt met intense verlieservaringen, met mantelzorg, met dementie, en met de grote problemen en levensvragen die hiermee gepaard gaan. Zoals: wanhoop en niet-weten, grote onzekerheid op allerlei gebied, twijfel aan jezelf, verlies van perspectieven, verlies van greep op je leven, sociale contacten die veranderen.

Beroepsmatig

Deze intense persoonlijke ervaringen zijn beslissend geweest voor een nieuwe oriëntatie in mijn vak als psychosociaal therapeut. In de afgelopen jaren heb ik mij daarom verder gespecialiseerd in het counselingsvak, en met name in de existentiële counseling. Hierbij hoorde onder andere ook een deelstudie aan de universiteit voor Humanistiek in Utrecht.
Een aantal jaren was ik werkzaam als consulent mantelzorg en heb ik leiding gegeven aan twee Steunpunten Mantelzorg in de regio Oost-Veluwe. Sinds 2004 ben ik inhoudelijk actief voor de afdeling Oost-Veluwe van Alzheimer Nederland.

In deze werkzaamheden merkte ik bijna dagelijks dat er bij veel mensen behoefte is aan toegankelijke psycho-emotionele begeleiding. En voorál dat de 1e-lijnszorg hierop te weinig antwoord en aanbod heeft.
Het ontbreken hiervan heeft mij er toe gebracht om in 2010 een eigen praktijk te beginnen, speciaal gericht op deze vraag en behoefte.

Een leven met nogal wat ernst zou u kunnen denken. En in bepaald opzicht is dat zo. Maar van nature ben ik een opgewekt en positief gericht mens en dat houdt het geheel mooi in evenwicht! Ik hou van de natuur, van muziek, van mensen, van kunst, boeiende lectuur en lekker eten. Kortom: van alle ‘kleuren’ en het zo boeiende wat het leven te bieden heeft.

“Eigenlijk gaat het er om elke dag tot een verwonderingsdag te maken” was een gevleugelde uitspraak van mijn echtgenoot, de psychotherapeut en kunstschilder Kor Onclin. Het is ook de mijne geworden en een dagelijkse bron van inspiratie!